اثربخشی درمان فراشناختی بر کاهش اضطراب، افسردگی، تنیدگی و باورهای فراشناختی بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ناشی از تصادف.

چکیده مدل درمان فراشناختی اختلال استرس پس از سانحه (ptsd) بر پایه ی نقش فرایندها و باورهای فراشناختی مرتبط با اضطراب توسعه پیدا کرده است. در پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی درمان فراشناختی بر ptsd ناشی از تصادف پرداخته شد. طرح این مطالعه شبه آزمایشی و با استفاده از پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. نمونه شامل کلیه بیماران مبتلا به ptsd است که در پائیز و زمستان 1391 به بیمارستان استاد محرری شهر شیراز مراجعه کردند (12 نفر). شرکت کنندگان با استفاده از مصاحبه بالینی ساختار یافته (scid-i) انتخاب شدند. اعضای نمونه طی 10 جلسه به صورت فردی تحت درمان فراشناختی ولز قرار گرفتند. پرسشنامه اضطراب بک (bai)، پرسشنامه فراشناخت (mcq-30) و مقیاس افسردگی – اضطراب - تنیدگی (21-dass) به عنوان ابزارهای ارزشیابی در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری مورد استفاده قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون t وابسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان داد که میانگین اضطراب، افسردگی، تنیدگی و مولفه های باورهای فراشناختی پس از درمان فراشناختی به طور معناداری کاهش پیدا کردند. یافته های این پژوهش با نتایج سایر پژوهش ها در این حیطه همخوانی داشته و نشان می دهد که درمان فراشناختی درمانی موثر برای ptsd است. واژه های کلیدی: اختلال استرس پس از سانحه ناشی از تصادف، درمان فراشناختی، باورهای فراشناختی، اضطراب، افسردگی، تنیدگی.